زمستان

باشـد بـــرو بـعــد از تـــو هـم مـن می تـوانـم

سـرشـار از عـشـق و پــر از شـادی بـمـانــم،

این اشک ها از شـوق یک فصل جدیـد است

دارم تـــو را از چـشـم هـایــم می تــکــانــم

حـالا رهـایــم از تـــو می خـواهــم از امــروز

قــدر تـمــام لـحـظـه هـایــم را بـدانــم

بــیـــزار بــودم از بـه امــیــد تــو بــودن

ایـنـکـه تــو مجـبـورم کـنـی شـاعـر بـمـانـم

یـادت می آیـد حـرف شـیـریـنـم تــو بـودی

مـثـل شکـر حـل می شدی در استکانـم؟

دیـدی چـگـونـه روی لـب هایـم تـرک خورد

شعـری که می شد از تـه قـلـبـم بخوانـم؟

بـاشـد بــرو حـالا کـه احـسـاسـی نـداری

بـاشـد بـرو بـعـد از تــو هـم مـن می توانـم   .

شیرین خسروی

به نام خدا میشه ترکت کنم
که اینجا شروع ِ جدا بودنه
به نام خدا میشه از تو برید
سفر بهتر از آشنا بودنه

در جهان ِ شبیه سازی تو

مرگ بی وقفه زندگی می ساخت

تابع ِ كشور دلت بودم

گرچه من را به رسمیت نشناخت

جای نام  تو‌ در دل ِ تنگم

جای نام ِ تو در ادامه ی من

سال ها رفته است شیطانی

توی جلد ِ شناسنامه ی من ! »

بی هویت تر از مسیح شدم

یك جــُـدا مانده و قرینه ی تو

روی بوم ِ زمین كشیده شدم

چون صـــلیــبی به روی سینه ی تو !

مثل یك رود از دل چشمه

راه افتاده  ماه ، در چشمم

مثل گویی سپید می افتد

اتفاقی سیاه در چشمم

تو ولی نیستی كه پاك كنی

لكه های بزرگ ِ ننگم را

تو ولی نیستی كه بشكافی

با دو تا بوسه قلب ِ‌ سنگم را !

طاقت طعنه های سنگین و

گریه های دوباره را دارم

                          صفر ، نــُــه  ، یازده ، سه تا نقطه  ( 0911… )

من هنوز این شماره را دارم !

عشق ، اشغال بود از اوّل

پشت ِ خط مـُــقـــدَم ِ لب هات

می روم دستمال بردارم

ماه  تب کرده است در شب هات!

پس کمی منتظر بمان .  تا مرگ

خبرم را بیاورد .

 محبوب !

آسمانت همیشه بارانی

خانه ات سبز ، شعرهایت خوب.

( یاسر قبرلو )

مثل دیوانه زل زدم به خودم
گریه هایم شبیه لبخند است
چقدَر شب رسیده تا مغزم
چقدَر روزهای ما گند است!
من که مفتم! اگرچه ارزانتر !!
راستی قیمت شما چند است؟!

شب بی چتر برگشتن،‌ شب بی تو زمین خوردن
شب جا موندن از دنیا، توی ایستگاه راه آهن

شب هم صحبتی تا صبح با قاب عکس رو دیوار
من و هفت سین سردرد و سكوت و سرفه و سیگار

نمی دونم کجام امشب، تو این سردرگریبونی
كه هیشكی چشم به راهم نیست، توی این شهر بارونی

كه جز بارون و جزسایه م كسی همپرسه ی من نیست
که با من شوق برگشت و با پاهام نای رفتن نیست

كجا باید برم بی تو، با این پاها كه می لنگه؟
با این دستا که می لرزه، با این دل که هنوز تنگه

كجا باید برم بی تو، كه شوق رفتنم مُرده
كه بغض دس تكون دادن، منو از پا درآورده

ببین بی تو زمین خوردم، ببین بی چتر برگشتم
ببین از من گذشت اما، هنوزم از تو نگذشتم

برای گریه دیر اما، برای رفتنت زوده
به امید كدوم دیدار؟ ‌كه تا بوده همین بوده

( محمد نویری )

تنها تر از شمعی که از کبریت می ترسد

غمگین تر از ی که از دیوار افتاده

بی اعتنا پاکت کنند از زندگی، مثل ِ

خاکستر سردی که از سیگار افتاده

 بی تو دلم می افتد از من، باز می خشکد

مثل کلاغی مرده که، از سیم می افتد

این روزها هر بار که یاد تو می افتم

یک خطّ دیگر روی پیشانیم می افتد

می خواهی از من رو بگیری، دورتر باشی

مانند طفلی مرده می‌پیچم به آغوش‌ات

سر درد می گیری و من تکرار خواهم شد

مانند یک موسیقی ِ غمناک در گوش ات

بی تو تمام کوچه ها سرد است، تاریک است

انگار خورشید این حدود اصلاً نتابیده

تو نیستی و زندگی انگار تعطیل است

تو نیستی و ساعت این شهر خوابیده

تو نیستی و خاطراتی شور در چشمم

چون ماهیان مرده ای در رود می پیچند

تکرارها من را شبیه زخم می بندند

سیگارها من را شبیه دود می پیچند

بی تو شبیه ساعتی بی کوک می خوابم

در لحظه هایی که برای شعر گفتن نیست

در خانه ای که پرده هایش بی تو تاریک است

در خانه ای که روزهایش بی تو روشن نیست

اینجا کنارم هستی و آرام می خندی

آنجا کنار هم بغل کردیم دریا را

تو رفته ای، باید همین امشب بسوزانم

این یادها، این عکس ها ، این آلبوم ها را

( حامد ابراهیم پور )

به من  چیزی  بگو  شاید ،  هنوزم  فرصتی باشه  

هنوزم بین ما شاید، یه حس تازه پیداشه

یه راهی رو به من وا كن، تو این بیراهه بن بست

 یه كاری كن برای ما ، اگه مایی هنوزم هست

به من چیزی بگو از عشق ، از این حالی كه من دارم 

 من از احساس شك كردن ، به احساس تو بیزارم

تو هم شاید شبیه من تو این برزخ گرفتاری   

 تو هم شاید نمیدونی چه احساسی به من داری

گریزی جز شكستن نیست  منم مثل تو می دونم   

نگو باید برید از عشق ، نه می تونی نه می تونم

( روزبه بمانی )

زندگی رو سکوت می‌چرخه.شاعرا با سکوت درگیرن

شاعرا خیلی زود می‌فهمن.شاعرا خیلی زود می‌میرن

من سرم گرمِ عشق و شعرامه.از زمین و زمونه دلسردم